‘Het doet me goed om mensen aan het wandelen of fietsen te krijgen’

Gert Aberson (60) is vrijwilliger bij het GGNet Herstelcentrum sport en bewegen. Want hij weet uit eigen ervaring en ziet het bij anderen: bewegen doet goed. ‘Mooi om mensen daarbij te ondersteunen. En fantastisch om te zien wat het ze oplevert.’

“Vanuit het GGNet Herstelcentrum in Warnsveld organiseren we elke maand een fietstocht in de omgeving. De afstand varieert tussen de 30 en 70 kilometer. We proberen steeds een andere route uit te stippelen en ook de vertrekpunten af te wisselen. Als het plan rond is, mail ik de uitnodiging aan cliënten, voormalig cliënten en medewerkers van GGNet. Het zijn mooie tochten die we samen maken. Vanwege de omgeving én door het fijne contact dat we met elkaar hebben.”

Op de top
“Paardrijden, wedstrijdschaatsen en -skeeleren, surfen, wielrennen, … ik heb altijd veel gesport. Ook met het oog op mijn posttraumatische stressstoornis (PTSS) is sporten belangrijk voor me. Voorheen deed ik drie keer in de week aan spinning en een keer per week fitness. Ik werd er fysiek en mentaal sterker van. Dus toen Jos van der Leur, destijds geestelijk verzorger bij GGNet, in 2012 het idee opperde om met een aantal cliënten en behandelaars naar Frankrijk af te reizen en de Mont Ventoux te beklimmen, zei ik volmondig ja. Het gevoel dat ik had toen we als één groep op de top stonden zal ik nooit vergeten. We hadden niet alleen de berg bedwongen, maar ook iets in onszelf overwonnen. We hebben daarna met cliënten, medewerkers en vrijwilligers van GGNet nog twee keer een Tournesol georganiseerd – zo noemden we onze fietstour, tournesol is Frans voor zonnebloem. Ik vind het ontzettend jammer dat daar een einde aan gekomen is, maar natuurlijk kunnen we dichter bij huis ook veel doen.”

Dubbele winst
“Omdat ik zelf ervaren heb hoe waardevol sporten en bewegen is als het niet goed met je gaat, zet ik me sinds 2017 met veel liefde in als vrijwilliger bij het herstelcentrum. Behalve de maandelijkse fietstochten organiseren we een aantal keer per jaar wandelingen. En door het jaar heen nog enkele wat grotere fiets- en wandelevenementen. Het doel is nooit de langste afstand of de hoogste snelheid. De inzet is het bewegen zelf. Als het mensen lukt om ondanks hun depressie of angststoornis uit bed te komen en hun sportkleding aan te doen, is dát al een overwinning. En als er dan tijdens het wandelen of fietsen gesprekken en emoties loskomen die in een andere setting niet vrijkomen, dan is dat dubbele winst.”

Kracht
“Het doet me goed om mensen aan het wandelen of fietsen te krijgen. Met ze te trainen, wat te sleutelen aan een fiets als het nodig is. Maar het allermooiste is het om te zien hoe zij zichzelf soms verrassen. Als zij een doel bereiken waarvan ze niet dachten dat het binnen hun bereik lag.
Andersom helpen zij mij ook. Door mijn PTTS kan ik niet werken. En sinds er in Apeldoorn geen prikkelarme sportgelegenheid meer is, kan ik ook niet meer spinnen of fitnessen. Mijn vrijwilligerswerk bij het herstelcentrum is een fijne en zinnige tijdsbesteding met leuke mensen. Laatst hadden we een reünie met deelnemers aan de Tournesol-tochten. Ook nu nog, na al die jaren, hoor ik dan hoeveel kracht mensen nog altijd putten uit die ervaring. Dat herken ik, dat geldt voor mij ook. Die mentale en fysieke boost die mensen krijgen als ze kunnen sporten en bewegen is zó waardevol. Als het aan mij ligt, blijf ik nog heel lang vrijwilliger.”