Hoe is het met Nick Hendriks?
Nick Hendriks is na enkele jaren werkervaring te hebben opgedaan in een heel ander vak toch weer terug in de hulpverlening. Nick vertelt hier over de ruimte die hij ervaart bij GGNet/de Boog.
Mijzelf voorstellen
Mijn naam is Nick HendrHendriks, ik ben 30 jaar en woon in het dorp Vorden. Ik ben getrouwd en samen met mijn vrouw hebben we twee prachtige kinderen. In mijn vrije tijd breng ik graag tijd door met mijn gezin en met mensen uit mijn kennissenkring.
Toch weer richting de hulpverlening
Ik heb de opleiding SPH met succes afgerond. Na drie maanden werken, vond ik dat ik te jeugdig was en te weinig levenservaring had om binnen de hulpverlening te werken.
Daarom ben ik vier jaar gaan werken in de groensector. Ik ben aan het denken gezet om toch weer een stap te zetten richting hulpverlening toen ik bij een bedrijf werkte met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Dat heeft mij aan het denken gezet om toch weer een stap te zetten richting hulpverlening. Van een kennis hoorde ik van de vacatures voor agogisch medewerker op de Boog 7 (het Laakveld B Groep 7) in Warnsveld. En na een sollicitatie, een sollicitatiegesprek en meeloopdag ben ik aangenomen. 1 oktober ben ik gestart.
De start
Ik ben met open armen ontvangen. Zo was iedereen bereid mij wegwijs te maken in de gang van zaken op de groep. Voor mij was alles nieuw, na enkele jaren in de hoveniersbranche gewerkt te hebben.
Ruimte
Ik heb een goede indruk gekregen van GGNet als instelling. De collega’s doen warm aan en vanuit het management is er goed contact. Er is ruimte om te leren, tijd om patiënten te leren kennen en vooral de ruimte om jezelf te kunnen zijn. Wat mij ook opvalt is het laagdrempelige contact met verschillende disciplines die er zijn binnen de instelling van GGNet.
Kijken wat zij nodig hebben
Ik krijg energie van de mensen om mij heen. Collega’s zijn continu voor en met de patiënten aan het werk, dit zorg ervoor dat ik als professional ook mijn ‘steentje’ wil bijdragen. Ik krijg energie van naast de patiënten staan en samen met hen kijken naar wat zij nodig hebben.
In het traject van leren over de patiënten en de instelling, kan ik niet altijd direct iets doen voor de patiënten. Ik wil graag iets doen, maar juist door niks te doen, goed op te letten en vragen te stellen kom ik verder in mijn ontwikkeling als hulpverlener.
Blijven ontwikkelen
Ik ben een persoon die erg in het ‘nu’ leeft. Wel ben ik erg leergierig en staat ontwikkeling voor mij centraal. De tijd zal uitwijzen of dit op de huidige afdeling zal zijn, of op een andere afdeling.