‘Hoi, ik ben Pjotr. Wie ben jij?’
Pjotr van Hilst (26) werkt als psychiatrisch verpleegkundige op de high intensive care in Doetinchem, waar hij ook aandachtsfunctionaris agressiemanagement en sociale veiligheid is. ‘Medicatie is vaak noodzakelijk, maar het belang van nabijheid is niet te onderschatten. We zijn er voor onze patiënten.’
“Hoe ik bij GGNet terechtgekomen ben? Dat is wel een leuk verhaal. Ik was personal trainer en gaf sportles aan een groep patiënten van GGNet. Toen ik na een paar jaar meer uitdaging zocht in mijn werk en mezelf de vraag stelde ‘wat vind ik interessant, wat past bij mij?’, kwam ik uit bij ‘dynamisch, gevarieerd werk, mensen ondersteunen’ en ‘coachen en verbinding maken’. Een baan in de psychiatrie voldoet aan die wensen en ik kende de doelgroep al een beetje, dus ben ik met GGNet in gesprek gegaan. Over verpleegkunde had ik niet eerder nagedacht, maar ik twijfelde geen moment toen ze me de interne mbo-V-opleiding aanboden. In drie jaar tijd heb ik die studie doorlopen: een dag in de week naar school, vier dagen aan de slag op de afdeling. Het werkend leren is me supergoed bevallen. Ik heb enorm veel geleerd van mijn collega’s en door het zelf ‘gewoon’ te doen.”
Er zijn
“Het contact maken met patiënten vind ik een van de leukste aspecten van mijn werk. Hoe doe je dat als iemand heel hoog in zijn emotie zit? Hoe ga je om met mensen die psychisch instabiel zijn en hulp nodig hebben, maar dat zelf niet altijd inzien? Het vergt goede gespreksvaardigheden, de nodige creativiteit en vooral medemenselijkheid. Ik ga naast patiënten staan, wederzijds vertrouwen is de basis.
Vrijwel alle patiënten die, al dan niet vrijwillig, op een high intensive care verblijven hebben veel zorg nodig. Ze verkeren in crisis. Medicatie is vaak nodig, maar het bieden van nabijheid is minstens zo belangrijk. Niet te onderschatten. Onze behandeling bestaat er in grote mate uit dat we er voor hen zijn.”
Vertel eens
“Bij een volle bezetting hebben we een groep van 22 patiënten, van wie er dan maximaal zes onder mijn begeleiding vallen. Nieuwe patiënten zoek ik altijd meteen even op om me voor te stellen: ‘Hoi, ik ben Pjotr, verpleegkundige. Wie ben jij? Vertel eens.’ Ook als iemand duidelijk in de weerstand zit probeer ik zo gewoon mogelijk een eerste gesprekje aan te knopen. ‘Je moet hier nu zijn, ik begrijp dat je daar niet zelf voor gekozen hebt. Ik kan daar niets aan doen, maar ik ga proberen je te helpen hier weer weg te komen.’”
Onvoorspelbaar voorspelbaar
“Patiënten hebben een wisselende zorgvraag en zorgzwaarte. De samenstelling van het team – de ene keer staan we met vier verpleegkundigen op de groep, een andere keer met zeven – en hoe mijn dag verloopt, hangt daarmee samen. We kijken steeds: wat heeft iemand op dit moment nodig? Soms is het heel hectisch, bijvoorbeeld als iemand onder politiebegeleiding bij ons binnenkomt, psychisch in de war, verbaal agressief, een gevaar voor zichzelf en een ander. Dan gaat vrijwel al onze aandacht naar die persoon uit en dus even niet naar de anderen – wat bij die anderen tot frustratie kan leiden, waardoor het nog hectischer wordt. Maar juist die dynamiek spreekt me aan; het improviseren, het snelle schakelen – met de psychiater, verpleegkundig specialisten, sociotherapeut, muziektherapeut. We proberen elke dag het onvoorspelbare zo voorspelbaar mogelijk te maken en dat is echt heel erg boeiend en leuk.”
Teamwork tot en met
“Naast verpleegkundige ben ik aandachtsfunctionaris agressiemanagement en sociale veiligheid bij GGNet. Ik zorg voor de opvang en nazorg van collega’s bij incidenten en organiseer en begeleid de evaluatie van wat er gebeurd is. Een interessante en belangrijke functie, want het werken op een HIC is teamwork tot en met! We kunnen het niet zonder elkaar.
Hoe is het met iedereen, wat heb je nodig om terug te gaan naar de groep, wat kunnen we leren van dit voorval? Daar praten we met elkaar over. Een collega die niet bij het incident betrokken was, gaat met de patiënt in gesprek: ‘Jij werd heel boos, waar kwam dat vandaan? Hoe is het nu met je?’
Ik zou me graag verder ontwikkelen in het trainen en coachen van collega’s en het organiseren van opvang- en nazorg. Met mijn manager heb ik hierover al een paar goede gesprekken gevoerd; er is bij GGNet veel mogelijk op het gebied van scholing en ontwikkeling. Mooi, want ik heb het enorm naar mijn zin hier en ga graag de uitdaging aan om door te groeien.”
Is GGNet iets voor jou? Bekijk onze vacatures